Ta strona może otrzymywać prowizje partnerskie z linków na tej stronie. Warunki korzystania. 
Procesory Ryzen trzeciej generacji AMD były ogromnym hitem dla firmy we wszystkich raportach, z doskonałą wydajnością w stosunku do rdzeni procesorów Intela. Pojawiło się jednak kilka pytań dotyczących wydajności, podkręcania i częstotliwości doładowania. Podkręcanie procesorów w Ryzen jest wyraźnie niskie, a niektórzy entuzjaści zauważyli, że ograniczona liczba rdzeni na procesorach osiąga docelowe częstotliwości doładowania.
Tom's Hardware dogłębnie zgłębił ten problem i opracował szereg kluczowych ustaleń. W przeszłości procesory AMD
były w stanie osiągnąć swoje najwyżej oceniane częstotliwości doładowania na dowolnym rdzeniu procesora. Układy Intel są zaprojektowane podobnie. Z Ryzen 3000 najwyraźniej tylko jeden rdzeń musi być w stanie osiągnąć maksymalną lub prawie maksymalną częstotliwość doładowania. Aktualizacje harmonogramu upieczone w Windows 10 mówiło się, że przyspieszają przejścia stanu mocy (co robią), ale przypisują także obciążenia konkretnie najszybszym rdzeniom zdolnym do uderzenia w dany zegar.
Te odkrycia mogą wyjaśniać, dlaczego nadmiarowe możliwości podkręcania wszystkich nowych procesorów Ryzen 7 są tak niskie. Na Ryzen 7 3600X tylko jeden rdzeń procesora okazał się zdolny do uderzenia na przykład 4,35 GHz, a inne rdzenie na tym samym układzie zwiększały do 75-100 MHz niżej. AMD nie opublikowało dokładnych specyfikacji dla częstotliwości, których rdzenie muszą być w stanie uderzyć, aby spełnić swoje wewnętrzne wskaźniki przed uruchomieniem, co oznacza, że tak naprawdę nie „wiemy”, na jakich częstotliwościach te rdzenie procesora będą działać. Jest to zdecydowanie zmiana w stosunku do poprzednich części, w których można założyć, że wszystkie rdzenie są mniej więcej w stanie uderzać w te same częstotliwości doładowania, i może to mieć wpływ na podkręcanie – ale tak naprawdę nie zmienia mojej opinii na temat 7 nm AMD Ryzen CPU. Podejrzewam, że jest to zwiastun tego, dokąd zmierza przemysł w przyszłości.
Budowanie szybszego krzemu oznacza dziś pracę mądrzejszą, a nie trudniejszą
Jednym z tematów, które wielokrotnie omawiałem w ExtremeTech, jest trudność skalowania IPC (instrukcje na zegar, miara wydajności procesora) lub szybkości zegara w miarę kurczenia się technologii procesowej. Od grudnia 2018 r. Do czerwca 2019 r. Napisałem szereg artykułów odpychających różnych fanów AMD, którzy nalegali, aby firma wykorzystała 7 nm, aby zrobić ogromne skoki zegara powyżej Intela. Kiedy spotkaliśmy AMD na E3 2019, inżynierowie firmy powiedzieli nam wprost, że się spodziewają Nie Początkowo ulepszenia zegara o 7 nm i bardzo cieszyliśmy się, że mogliśmy skromnie ulepszyć zegary w ostatecznym projekcie.
Jedną z głównych trudności, z którymi odlewnie półprzewodników mają do czynienia na 7 nm, a niższe węzły jest zwiększona zmienność. Zwiększona zmienność części oznacza szansę na szersze „rozproszenie”, na którym rdzenie mogą pracować przy określonych ustawieniach częstotliwości i napięcia. Zaadaptowane przez AMD adaptacyjne skalowanie napięcia i częstotliwości z powrotem z Carrizo częściowo, ponieważ AVFS może być wykorzystywany do kontroli zmian procesu poprzez dokładniejsze dopasowanie wewnętrznych napięć procesora do specyficznych wymagań procesora. Współpraca z firmą Microsoft w celu zapewnienia Windows obciążenia na najbardziej taktowanym rdzeniu procesora to nie tylko dobry pomysł; w przyszłości będzie to niezbędna metoda uzyskania maksymalnej wydajności.
Decyzja Intela o wprowadzeniu Turbo Boost z Sandy Bridge w 2011 roku była jednym z najmądrzejszych ruchów, jakie kiedykolwiek zrobiła firma. Inżynierowie Intela dokładnie przewidują, że zagwarantowanie maksymalnych zegarów we wszystkich okolicznościach będzie coraz trudniejsze. Nie ma wątpliwości, że to, co robi tutaj AMD, stanowi fundamentalną zmianę w stosunku do podejścia firmy w poprzednich latach, ale mocno wierzę, że w przyszłości zobaczymy więcej firm. Większa zmienność krzemu będzie wymagać odpowiedzi ze strony oprogramowania. Cały powód, dla którego branża przeszła na chiplety, polega na tym, że budowanie całych matryc na 7 nm jest postrzegane jako głupiec, biorąc pod uwagę sposób, w jaki skala kosztów przy dużych rozmiarach matryc, jak pokazuje slajd poniżej.
Dlaczego warto przejść na AVFS? Aby zmniejszyć zmienność. Dlaczego warto przejść na chiplety? Obniżenie kosztów produkcji i ogólna poprawa wydajności. Dlaczego zmieniać Windows planujesz mieć świadomość częstotliwości doładowań na rdzeń? Aby zapewnić użytkownikom końcowym pełną ocenę wydajności, za którą płacą. Chociaż to prawda, że procesory Intel mogą być w stanie uderzyć częstotliwościami doładowania na dowolnym rdzeniu, nie oznacza to, że ten stan rzeczy był obiektywnie lepszy dla użytkownika końcowego. Windows„Typowe tasowanie rdzeni nie jest niczym niestosownym, o czym wspomina Paul Alcorn w swoim artykule. „Zazwyczaj obserwujemy więcej przerywanych skoków częstotliwości między rdzeniami”, pisze Alcorn, „głównie z powodu Windows irytująca i z pozoru irracjonalna tendencja planisty do przydzielania wątków do różnych rdzeni według kaprysu. ”W międzyczasie wiemy, że częstotliwość doładowania procesorów Intel praktycznie utrzyma nadal zależy bezpośrednio od liczby załadowanych rdzeni procesora. Fakt, że wszystkie rdzenie procesora mogą osiąganie wyższych zegarów niekoniecznie przynosi korzyści użytkownikowi końcowemu w jakikolwiek sposób, chyba że wspomniany użytkownik przetaktowuje – i statystycznie większość użytkowników komputerów tego nie robi.
Ale bo coraz trudniej jest wyrównać wzrosty częstotliwości i ulepszenia wydajności, producenci inwestują w technologie, które wykorzystują rezerwę wydajności dowolnego procesora wyłącznie na własny użytek. Właśnie dlatego przetaktowywanie high-end powoli umiera i trwa już od co najmniej siedmiu lat. AMD i Intel stają się coraz lepsi w udostępnianiu użytkownikom produktów końcowych ograniczonej częstotliwości bez podkręcanie, ponieważ podkręcanie tych procesorów w konwencjonalny sposób powoduje tak poważne wyostrzenie ich krzywej mocy. Nie zdziwiłbym się, gdy odkryłem, że AMD zastosowało tę metodę taktowania, ponieważ poprawiła wydajność bardziej przy niższej mocy w porównaniu z wprowadzaniem układów o mniejszym taktowaniu z bardziej konwencjonalnym układem doładowania wszystkich rdzeni.
Stare zasady przejścia węzłów procesowych i projekty układów krzemowych uległy zmianie. To jest sedno. Jestem pewien, że zobaczymy, jak Intel wdraża własną taktykę, aby poradzić sobie z tymi problemami w przyszłości, ponieważ nie ma dowodów na to, że te problemy są unikalne dla AMD lub TSMC. Przyjęcie AVFS przez AMD, rosnące wykorzystanie chipletów w branży, niższe oczekiwane zegary przy 7 nm, które zostały przemienione w niewielki zysk dzięki sprytnej inżynierii – wszystkie te kwestie wskazują ten sam kierunek. Firmy niewątpliwie opracują własne rozwiązania, ale wszyscy zmagają się z tym samym podstawowym zestawem problemów.
Dobra komunikacja jest kluczem
AMD, na swoją korzyść, powiedział użytkownikom, że muszą mieć najnowszy sterownik chipsetu i Windows Aktualizacja z 1903 roku, aby skorzystać z nowego harmonogramu. Sugestia, że retoryka tego nie robiła, uniemożliwiłaby ci zobaczenie pełnego wpływu poprawy wydajności Ryzen trzeciej generacji. Zgadzam się, że firma powinna była ujawnić tę nową strategię binningu prasie technicznej na E3, abyśmy mogli ją szczegółowo opisać podczas faktycznego przeglądu.
Ale czy to zmienia moją ogólną ocenę Ryzen trzeciej generacji? Nie. W żaden sposób. Praca, którą THG wykonała w celu zbadania tego problemu, jest dość dogłębna, ale na podstawie lektury, którą wykonałem na temat ewolucji technologii procesowej w nowoczesnej produkcji, zdecydowanie popieram tę kwestię. Jest to przedłużenie tego samego trendu, który skłonił ARM do wynalezienia dużego. Mały – mianowicie pomysł, że system operacyjny musi być ściślej sprzężony z podstawowym sprzętem, z większą świadomością tego, jakie rdzenie procesora powinny być używane dla poszczególnych obciążeń w celu aby zmaksymalizować wydajność i zminimalizować zużycie energii.
Według AMD około 25 procent poprawy wydajności w ciągu ostatniej dekady pochodzi z lepszych kompilatorów i lepszego zarządzania energią. Ten odsetek będzie prawdopodobnie jeszcze większy za 10 lat. Zużycie energii zarówno na biegu jałowym, jak i pod obciążeniem jest obecnie największym wrogiem lepszej wydajności krzemu, a zmienność procesu krzemowego jest główną przyczyną zużycia energii. Poprawa wydajności w przyszłości będzie polegać na innych narzędziach niż te, z których korzystaliśmy przez kilka ostatnich dziesięcioleci, a jedną z prawdopodobnych konsekwencji tego impulsu jest koniec podkręcania. Producenci nie mogą sobie pozwolić na pozostawienie 10, 20, 30 procent marginesów wydajności na stole. Marże te stanowią znaczny procent wszystkich ulepszeń, które mogą zaoferować.
Czy te ustalenia mają wpływ na obecnie ograniczoną dostępność Ryzen 9 3900X? Nie wiemy Z pewnością możliwe jest, że oba są ze sobą połączone i że AMD ma problem z uzyskaniem wydajności na chipie. Ostatecznie trzymam się tego, co powiedziałem w naszym artykule na temat procesora AMD dostępność wcześniej dzisiaj – damy firmie trochę więcej czasu na wprowadzenie produktu na rynek i powrót do tematu za kilka tygodni. Ale wydajność procesora jest doskonała. Zużycie energii, szczególnie w połączeniu z płytą główną X470, jest doskonałe. Nadal pracujemy nad przyszłymi artykułami Ryzen i pracujemy z tymi procesorami od kilku tygodni. Wydajność i ogólna charakterystyka mocy są zasadniczo mocne i chociaż odkrycia THG są dość interesujące dla tego, co mówią o ogólnej strategii AMD w przyszłości i to, co uważam za ogólny wzrost zmienności półprzewodników jako całości, uważam je za ogólnie potwierdzające kierunek, w którym zmierza przemysł. Zajmowanie się wewnętrznie wyższą zmiennością krzemu będzie jednym z głównych wyzwań lat 2020.
Waham się w ogóle włączyć Intela do tej rozmowy, ponieważ nie widzieliśmy nawet najnowszej iteracji jej procesu 10 nm, ale z pewnością nie jest przypadkiem, że nadchodzące procesory mobilne firmy znacznie zmniejszyły maksymalne Turbo Boosty (4,1 GHz dla Ice Lake) , w porównaniu do 4,8 GHz dla 14nm Whisky Lake). Niektóre z nich można wyjaśnić szerszym rdzeniem graficznym wbudowanym w Gen 11, ale Intel przewidywał od samego początku, że 14 nm ++ będzie lepszym węzłem dla układów o wysokiej częstotliwości niż jego początkowy proces 10 nm. Nie oznacza to, że Intel zastosował nową metodę taktowania AMD, ale pokazuje, że firma zmaga się z niektórymi z tych samych problemów związanych z częstotliwością, zmiennością i zużyciem energii i pracuje nad znalezieniem idealnej równowagi.
Wyzwania stają się coraz trudniejsze. Nie ma już łatwych wygranych. Współdziałanie oprogramowania i sprzętu zmieni się w przyszłości, ponieważ alternatywa – po prostu rezygnacja i powrót do domu – nie jest możliwa do utrzymania. Może to mieć efekt spływu, który wpływa na inne aspekty informatyki, w tym na overclockerów i entuzjastów. Ale to nie zmienia faktu, że w opinii tego recenzenta rodzina Ryzen 7 3000 to doskonały zestaw procesorów.
Teraz przeczytaj:
